Samen met mijn clownsmaatjes van het eerste uur zit ik in de Haagse Schouwburg. We zijn in afwachting van een ‘modern’ clownsduo uit Italië. Carlo Colombaioni en Alberto Vitali zijn neven en wereldberoemd in hun thuisland. Het is ergens in de begin jaren 90 van de vorige eeuw.
Bouwend op de traditie van de Commedia d’ell Arte en de Italiaanse circusclown rijgen zij een groot aantal wervelende acts aan elkaar. Na een eerste goochelact liggen we al naast onze stoelen van het lachen. Het terugkerende ‘Mystere!’ in combinatie met de twinkelende ondeugd van Carlo laat de zaal ontploffen. Het zijn klasieke clownsroutines door twee heren in een net pak en met een verkleeddoos….
Er is weinig beeld bewaard gebleven. Ik vond een paar opnames uit (Franse) televisieshows die de moeite waard zijn. De eerste met de genoemde goocheltruc.
Je ziet de natuurlijke rolverdeling. Een hoge status die een serieuze truc wil uitvoeren en de lage status die dat ook wel wil en die zijn eigen onbenullige trucje heeft meegenomen. Het terugkerende ‘mystere!’ is een mooi voorbeeld van hoe herhaling van taal kan werken voor het publiek. Het is een ankerpunt voor de lach…we herkennen het moment en gaan er zelfs op anticiperen als publiek. En als er in een volgende act weer wordt gegoocheld dan is het ‘mystere’ niet ver weg!
De persiflage op Hamlet eindigt in een klasiek clownsgevecht… met water
En ondanks de slechte opname zie je de kwaliteit van het spel. De variatie van de mislukking… Na drie mislukte aanvallen, de verrassende tegenaanval…het incasseren van Carlo als hij ontdekt dat Alberto ook dikke wangen heeft… het vervolgens delen met het publiek… het gevecht dat ‘per ongeluk’ ontstaat.
Ik vond ook nog een fascinerend filmpje waarbij Carlo en Alberto een aantal studenten de fijne kneepjes van de fysieke komedie bijbrengen. Vallen, struikelen, met je hoofd op een tafel vallen, tegen een deur aanlopen… zo op het oog makkelijke handelingen, totdat je ze op commando moet doen. Probeer het gerust thuis eens uit.
In de Haagse Schouwburg heb ik na anderhalf uur lachen pijn in mijn buik. Ik probeer op adem te komen. De voorstelling is bijna afgelopen. Het toneel is omgetoverd tot kleedkamer en Carlo en Alberto gaan zitten achter een eigen spiegel. Uit hun koffer halen zij potjes en kwasten. Zij pakken een sponsje en beginnen hun gezicht te schminken. Een witte veeg en dan nog 1. Een rode neus en een getekende wenkbrouw. Carlo pakt een te grote broek van het haakje en trekt hem aan. Alberto zet een te grote hoed op zijn kop. Dan nemen ze afscheid van elkaar en lopen de wijde wereld in…
Legendarisch duo
Heb ze ook mogen zien! Was in de tijd dat ik zelf clownslessen had gevolgd bij oa Luc de Smet.
Leuk om ze nu terug te “zien”
Dank voor je verhaal
graag gedaan Hans…het was fijn om er weer even in te duiken